Nöbetçi Eczaneler
Ancak Çin’in üretiminin ve uluslararası pazarları ele geçirmesinin ardındaki ucuz işgücü, köle emeği ve insan hakları ihlalleri, uluslararası toplumu alarma geçirmeye başladı.
Özellikle Uygur Soykırımı meselesinin Batı dünyasında gündeme gelmesiyle birlikte, Uygurların Çin’in üretim zincirinde köle işçi olarak kullanıldığı gerçekleri de kamuoyuna açıklandı. Ancak Çin, her zaman olduğu gibi Uygurların zorla çalıştırıldığına dair kanıtları yalanladı ve göz temasından vazgeçmedi.
28 Ekim’de Çin tarafından işletilen sözde “Sincan Gazetesi”, ” Pamuk makinesinin kükremesi en gürültülü sestir ” başlıklı bir makale yayınladı. Makale ayrıca Uygurların Sincan pamuk endüstrisinde köle işçi olarak çalıştırıldığını da yalanladı. Yani incelemede, “Sincan‘ın güney ve kuzey kesimlerindeki pamuk yetiştirme alanları ekim, hasat ve işlemeden tüm süreçleri tamamen otomatik hale getirmiş olsa da, ABD liderliğindeki Çin karşıtı Batılı güçler Sincan‘ı ele geçirmeye çalışıyor.” ve Sincan‘ı ele geçirerek Çin’i bozma kötü niyetiyle Çin’i cezalandırıyor. Sincan‘ın özellikle pamuk için kullanıldığı konusunda soruşturma başlatıldığı belirtiliyor.
Peki, yukarıdaki incelemede belirtildiği gibi “Sincan Pamuğu”nun Uygurları köle işçi haline getirmesi gerçekten “iftira” mıdır?
Bu soruyu cevaplamak için öncelikle Uygur’da pamuk ekiminin büyüklüğüne ve Çin’deki konumuna bakalım. ” Xinhua Haber Ajansı ” bu yılın nisan ayında, Uygur bölgesindeki pamuk üretim alanının Çin’deki toplam pamuk üretiminin yüzde 90,2’sini oluşturduğunu, pamuk ekili alanının 37,454 milyon hektar olduğunu ve bu alanın yüzde 83,2’sini oluşturduğunu duyurdu. Çin’deki toplam pamuk ekim alanı. Bu, Uygur bölgesinin Çin’in en büyük pamuk ekimi ve üretimi üssü olduğu anlamına geliyor. O halde Çin nüfusunun en fazla olduğu Kuzey Uygur ile Uygur nüfusunun mutlak çoğunlukta olduğu Güney Uygur arasında pamuk ekimi ve üretiminde bir fark var mıdır? Çin’in “Chi He İstihbarat Servis Platformu” (七禾结果智库服务服务) tarafından yayınlanan Uygur Bölgesinin pamuk ekimi üzerine bir araştırma raporu, Güney Uygur Bölgesinin pamuk üretim ölçeğinin tüm Uygur Bölgesinin yüzde 50’sinden fazlasını oluşturduğunu belirtiyor. Bu, Uygur bölgesindeki en büyük pamuk üretim üssünün Bingtuan nüfusuna göre Kuzey Uygur bölgesi değil, Uygur nüfusuna göre Güney Uygur bölgesi olduğu anlamına geliyor. Daha da şaşırtıcı olanı, Çin’in vadeli işlem endüstrisindeki önde gelen araştırma merkezi Nanhua Vadeli İşlemler Araştırma Merkezi tarafından Güney Uygur Eyaleti’nin pamuk ekimi ve tedarik ölçeğine ilişkin yayınlanan 2019 anket raporunda, Güney Uygur Eyaleti’nin elle toplanan pamuk üretimi için merkezi alan. Raporda ayrıca elle toplanan pamuk ile makineyle toplanan pamuk arasında kalite ve fiyat farkı olduğu, elle toplanan pamuğun kalite ve fiyat açısından daha yüksek olduğu belirtildi.
Yukarıdaki verilerden Uygur Bölgesinin yalnızca Çin’deki en büyük pamuk üretim üssü değil, aynı zamanda Uygur nüfusunun yoğun olduğu Güney Uygur bölgesinin de en büyük pamuk üretim alanı olduğu açıkça görülmektedir. Sadece bu da değil, Güney Uygur Bölgesinde pamuk makinelerle değil insan gücüyle yani elle yetiştiriliyor. O halde Çin’in sözde “Namarat Uygurları”nı ya da Güney Uygur Bölgesindeki sözde “kırsal işgücü fazlası”nı pamuk ekiminde kullanmaması doğal mı?
Komünizm Kurbanlarını Anma Vakfı’nın kıdemli araştırmacılarından Adrian Zenz, bu yılın mayıs ayında “Sincan Pamuğunun” Uygurların zorla çalıştırılmasıyla ilgili olduğunu kanıtlayan önemli bir rapor yayınladı . Rapor, Çin’in pamuk üretim sektöründe makineleşmeyi teşvik etmesine rağmen, zorla işgücü transferi yoluyla Uygurları 2021 ve 2022’de pamuk ekmeye zorladığını ortaya koydu. Bu tür bir istihdam transferi bile Çin’in 2021’den 2025’e kadar olan sözde “beş yıllık planının” bir parçası haline geldi. Raporda ayrıca Güney Uygur Bölgesinde yetiştirilen uzun lifli pamuğun makinelerle hasat edilmesinin mümkün olmadığı, 2019 yılından sonra istihdam adına Güney Uygur Bölgesinde pamuk ekimine kaydırmanın güçlü bir güç haline geldiği belirtildi. Bu durum, 60 yaş üstü insanların bile pamuk tarlalarına gönderilmesi noktasına ulaştı. Raporda ayrıca yerel yönetim yetkililerinin dışarı çıkıp çalışmaya gücü yetmeyen “tembel insanlar” listesi hazırladığı, hatta listede 77 yaşında kişilerin de yer aldığı belirtildi.
Aslında pamuk ekimi Uygurlar için yabancı bir “iş” değildir. Güney Uygur Bölgesinde pek çok genç okul hayatı boyunca pamuk ekimi deneyimi yaşamıştır. Sadece bu da değil, bu tür pamuk ekimi çalışmaları genellikle “gönüllü” kisvesi altında başlatılıyor ve “deneysel öğrenme” ile tamamlanıyordu. Bu tür gönüllülük Çin, 2017’den bu yana kırsal alanlarda zorla çalıştırma sistemini kaldırdığını duyursa da Güney Uygur Bölgesindeki Uygurlar bu tür zorunlu çalıştırmadan kurtulmuş değil.
Çin’in en büyük pamuk üretim üssü haline gelen Uygur Bölgesinde, ister “Namratlık” başlığı altındaki Uygur çiftçileri, ister “Üç Güç” başlığı altında kamplarda hapsedilen Uygurlar olsun, Çin’in kölelik zincirlerinin boyunlarına sımsıkı bağlanmış olduğu açık. Köleliğe mahkûm edilen Uygurların gücünü kullanmamak kesinlikle Çin’in doğasında yoktur. Spesifik olarak, “Sincan Pamuğu” yalnızca Çin’deki Uygurların zorla çalıştırılmasıyla ilgili en büyük sanayi grubu değil, aynı zamanda Uygurlara uygulanan kölelik zincirinin en ağır kısmıdır.
Asia Uygur – Özgür Asya Radyosu