Nöbetçi Eczaneler
Olivia Enos, “Uygur çocuklarını ve ebeveynlerini korumanın aciliyeti” başlıklı bu makalesinde, Uygur çocukları için annelik kaygısı duygularının farklı olduğunu söyledi:
“Bu makaleyi yazdığımda ilk oğlum 10 haftalıktı. Çocuğum yakında benim için önemli bir insan olacak. Onu yetiştirmekten ve güvende tutmaktan sorumluyum.”
“Komünist Çin hükümetinin soykırımının ve Uygur Müslümanlarına karşı insanlığa karşı, işlediği suçların vahşetini ve dehşetini bilmeme rağmen, yeni doğan oğlum Çin hükümeti tarafından ebeveynlerinden ayrılan çocukların acısını hissetmemi sağladı.”
Olivia Enos, Özgür Asya Radyosuna verdiği röportajda kendisini bu yazıyı yazmaya iten annelik hakkında şunları söyledi: “Uygurların maruz kaldığı ve halen devam etmekte olan soykırımı ve insanlığa karşı suçları bilmeme rağmen, anne olduktan sonra karşılaştığım şiddet ve komploları daha derinden anladım. Anne çocuk arasındaki bağın önemini ve Çin’in bu bağı nasıl kırmaya çalıştığını anladım. Çin hükümeti aileyi toplumun merkezi, değerlerin ve kimlik duygusunun aşılandığı yer olarak görmese de tam da bunu yapıyor. Yani Çin, insanlığın en temel özelliğini ve aile birliğini Uygurlardan alıyor.”
Bu makalede, Olivia Enos onu etkileyen üç videodan bahsediyor. Bu hafta, 5 ila 10 yaşları arasındaki Uygur çocukları hakkında, Uygur çocuklarının Çince konuştukları ve Çin Müfrezesi’ni sevdiklerini ve katıldıklarını söyledikleri üç video yayınladı. Yani, Çin’in öğrettiklerini söylüyorlar.
Sistematik araştırmalar yapmak için Çin hükümetinin belgelerini kullanan Adrian Zenz, Çin hükümeti tarafından ebeveynlerinden ayrılan Uygur çocuklarının sayısının 900 bine ulaşacağını ve çocukların tamamen Çince eğitim alacağını açıkladı. Yukarıdaki videolar, Çin hükümetinin bu çocukları Çin eğitimi ve bilinciyle dönüştürdüğünü gösteriyor.
Olivia Enos şunları söyledi: “Bence bu çocukların yüzlerini gören, söylemeye zorlandıkları sözleri duyan herkes bu çocukların maruz kaldığı baskıyı hissedebilir. “Yani, o çocukların yüzlerine baktığımda, oğlumun yüzüne bakıyorum ve diyorum ki, aman Tanrım, oğlumun beyninin bu şekilde yıkanmasına asla izin vermeyeceğim.”
Bununla ilgili bir makalede Olivia Enos şöyle yazıyor: “Çin hükümetinin, bu Uygur çocukları ebeveynlerini değil, Partiyi takip etmelerini sağlamak amacıyla Uygur çocukları ebeveynlerinden ayırdığı biliniyor. Çocukların bir kısmı, ebeveynleri de siyasi suçlu olarak kamplara veya hapishanelere gönderildiği için yetim kaldı. Bu kamplarda tahminen 1,8 ila 3 milyon insan öldü. Bazıları Çin’in diğer bölgelerine gönderiliyor ve çalışmaya zorlanıyor. Çin hükümeti Uygur kadınlarının çocuklarını aldırıp kısırlaştırdığı için bazı Uygur çocukları dünyaya bile gelemedi.”
Olivia Enos ABD Kongresi’ne şunları söyledi: “Uygur çocukları ve aileleri birinci önceliğimiz olmalı. ABD Kongresi ve yürütme organı, bu kampların kapatılması ve tutukluların serbest bırakılması konusunda hiçbir şey yapmamalıdır. ABD Temsilciler Meclisi Çin İşleri Komitesi, ABD-Çin Rekabeti Özel Komitesi ve diğer komiteler, Komünist Çin hükümetinin Uygur çocuklarını etnik kimlikten arındırmasını soruşturmalı ve tanıklık etmeli ve Uygur çocuklarının beyinlerini yıkamaktan sorumlu Çinli yetkilileri cezalandırmalıdır. ABD Kongresi ve hükümeti, mağdur Uygur ailelerine ikinci sınıf sığınma hakkı vermeli ve onları güvenli bir şekilde sınırlarımızdan geçirmelidir; ABD Kongresi üyeleri de Rahile Omar gibi kaçırılan Uygur çocuklarının serbest bırakılmasını savunmaya devam etmelidir. (Rahile Omar, 2018’de kaçırıldığında sadece 15 yaşındaydı).
Olivia Enos, Uygur çocukları ve ebeveynlerinin kurtarılmasının aciliyetini dile getirerek, “İnsan haklarını ihlal eden ve insanlara bu şekilde baskı yapan bireyleri bulmamız gerektiğini düşünüyorum. ABD hükümeti zaten Çin’in eylemlerini soykırım ve insanlığa karşı suç olarak ilan etti, bu da suçun bitmediği, hala devam ettiği anlamına geliyor. Dolayısıyla buna karşı önlem almak gerekiyor. Bu nedenle, ABD Ulusal Meclisi üyelerinin bu noktayı fark edeceklerini ve Çin’in saldırılarının hedefi haline gelen masum çocukları korumak için daha fazlasını yapmaya devam edeceklerini umuyorum.
Olivia Enos, “Bu makaleyi doğum izniyle ilgili yazıyorum ve ben yardım edemesem de dünyanın dört bir yanındaki insanların oğluma yardım etmesini ve onu korumasını umuyorum. Annelik sınır tanımıyor. Çok sevdiği evlatlarından ayrı düşen Uygurların yanındayız. Her Uygur çocuğu özgür olana ve hayalini gerçekleştirene kadar bu yoldan dönmeyeceğiz.
Kaynak: Özgür Asya Radyosu