Nöbetçi Eczaneler
Sürgündeki Bağımsız Tataristan Hükümeti başbakanı konu ile ilgili şunları söyledi:
14-27 Mayıs 1991 tarihleri arasında, zamanlarının gerçek kahramanları olan Tatar halkının yurtseverleri, Kazan’ın ana meydanında siyasi açlık grevi yaptı. Siyasi açlığın temel amacı, Tataristan Yüksek Konseyi tarafından 13 Mayıs 1991’de alelacele kabul edilen ve Tataristan Cumhuriyeti Egemenlik Bildirgesi ile çelişen “Tataristan’da Rusya başkanlık seçimlerinin yapılmaması” idi. Bu seçimler Tataristan Cumhuriyeti’nin bağımsızlığını ortadan kaldıracaktır. Rusya Devlet Başkanı seçimine karşı çıkan Tataristan’daki milli ruhlu milletvekilleri maalesef kararı kazanamadığından, Tataristan Yüksek Konseyi milletvekili, SSCB Yazarlar Birliği üyesi, Tataristan editörü kitap yayınevi Fevziye Bayramova, Yüksek Kurul kararını 13 Mayıs akşamı RT’de sokakta karar bekleyen halka duyurdu ve Tataristan’ın bağımsızlığı uğruna siyasi açlık grevi ilan edilmesi konusunda uyarıda bulundu.
“Çünkü bağımsızlığımı koruyacak ne gücüm, ne ordum, ne de zenginliğim vardı; yalnızca hayatım vardı. Ben de onu Golodnaya Meydanı’na verdim, Tataristan’ı yakan felakete karşı hayatımı riske attım…” diyor anılarında.
Tataristan Cumhuriyeti’nin bağımsızlığı uğruna sağlıklarını ve canlarını feda etmeye hazır olan kahramanların isimlerini hatırlamamız gerekiyor. Fauzia Bayramova ünlü siyasi açlık grevine başladı, ardından ona sırasıyla Zinnur ve Rifkat Şemsutdinov, İttifak partisinden Fazıl Valiahmet, Kazanlı yazarlar Zaki Zainullin, Rashit Akhmetzhan, Gazinur Morat, Ahat Mushinsky, Zahid Mahmudi, Zinnur katıldı. Agliullin, tiyatro sanatçısı Kamal Ildus Akhmetzhan, kıdemli öğretmen Zufar Saliyev, Naberezhnye Chelny’den Gulsira Lotfullina, Gulnur Khairullina, Anisa Nurislamova, Marat Aryslanov, Naberezhnye Chelny ulusal hareketinden Shakur Vafin.Azerbaycan parlamentosu üyesi Abdul Bay Abdulov da Bakü’den geldi ve Tataristan için açlık grevine başladı, 1552’deki ilk Anma Günümüze katılan ünlü bir din adamıydı. Ayrıca karı koca Salim Abubakerov ve Nakia Almatı’dan Zinnurova.Rusya Devlet Başkanı seçimleriyle ilişkilendirilen bu siyasi açlık grevi, tarihi değişimlerin dönüm noktasında büyük bir siyasi olay olduğundan, açları açlık grevini durdurmaya zorlayan, baskı uygulayan, tehdit eden, uyaranlar oldu.
KAMAZ kamyonu, yağmacılar, casuslar, saldırganlar ve casuslarla üzerlerinden geçmeye çalıştı. “Eğer bu şimdi olsaydı, hemen bağlanıp götürülürlerdi; o zamanlar hâlâ demokrasi vardı,” diye anımsıyor bu etkinliklere katılanlar.
Açlık grevi uzun sürdü, çünkü seçim kararı ancak Yüksek Kurul’un bir oturumuyla değiştirilebildi ve Yüksek Kurul ancak iki hafta sonra yeniden çalışmaya başladı. Bu nedenle korkusuz ve inatçı Tatar kahramanlarımız 14 gün boyunca Özgürlük Meydanı’nda gece gündüz halkla birlikte çalıştılar, mitingler düzenlediler, grev gözcüleri yaptılar, röportajlar yaptılar, tramvayları engellediler, “Özgürlük!” diye bağırdılar, hükümet binalarını bastılar, sokakta dua ettiler, konserler verdi ve ölümü bekleyerek yatmadı.
Tataristan yönetimi bu siyasi açlığı sonuna kadar durdurmaya çalıştı. Ancak kararını değiştirmek zorunda kaldı ve Tataristan’daki Rusya Devlet Başkanı resmi olarak seçilemedi. Tataristan Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin de 12 Haziran’da yapılması planlandığından, güçlü bir siyasi ağırlığa sahip olan Tatar ulusal hareketinin aktivistleri, Tataristan Cumhurbaşkanlığı seçimlerini kesintiye uğratma ve boykot ilan etme sözü verdiler.
Sonuç olarak Shaimiev’e göre bu siyasi açlık grevi, Moskova’ya “arkasında duran” güçlerin iyi bir göstergesiydi.
Açlık grevinin sonucu, Tataristan’da Rusya Devlet Başkanı’nın seçilmemesinin yanı sıra, Tataristan Cumhuriyeti Egemenlik Bildirgesi’nin Tataristan konusunu belirtmemesi nedeniyle korunmasıydı ve o dönemde oradaydı. Rusya ile siyasi açıdan hiçbir bağlantısı yoktu. Nihayetinde Tataristan kurtarıldı, çehresi ve bağımsızlığa geçişi sağlandı.
Tatar ulusal kurtuluş hareketi önemli bir siyasi güç olduğunu göstermiş ve bu açlık greviyle Tatar halkının kimliğini tüm dünyaya duyurmuştur. Rusya da bunu gördü ve Tataristan’la anlaşmaya varmak zorunda kaldı. 21 Mart 1992’de ani bir ayaklanma sonucunda Tataristan’da referandum yapılmış, Tataristan halkının yüzde 61,4’ü cumhuriyetin yeni statüsüne, bağımsızlıktan yana oy kullanmıştı.
Bu dalga üzerine 6 Kasım 1992’de cumhuriyetimizin egemen bir devlet, uluslararası hukukun konusu olduğunu belirten yeni Tataristan Anayasası kabul edildi!
O yıllarda Tataristan’ın ulusal ekonomik temeli atıldı ve arkasında Özgürlük Meydanı’nın iki haftalık “sakinleri” vardı…Tatar milli hareketinin liderlerinden birinin veda sözleri: “21. yüzyılda böyle yaşamak mümkün değil!”
Milleti, özellikle seçkinlerini, aydınlarını ve gençlerini hazırlamak için büyük değişimlere hazır olmamız gerekiyor. Bu değişiklikler büyük çalkantılar ve kayıplarla gelebilir ve buna hazır olmanız gerekir. Bir milletin kendisi ayakta kalmak istiyorsa ayakta kalır, onu kimse yenemez, buna yürekten inanıyorum!
Tatarların potansiyel yetenekleri ve iç gizli güçleri henüz ortaya çıkmadı. İnanç ve sıkı çalışma, milleti yüzyıllardır ayakta tuttu ve ayakta tutmaya devam edecek. Ebedi ruhu taşıyan milliyetçiler yetişecek, gençlikten milli liderler çıkacak!
Belki milletin hak mücadelesi farklı, yeni bir formatta olacaktır; bu tür kıtlıklar bir daha olmayacak. Ancak bu mücadelenin asıl hedefi milletin ve devletin bağımsızlığı olmalıdır. Azatlık Meydanı Tatar gençlerini bekliyor!”
1991 yılındaki siyasi açlık grevine doğrudan katılan ve bu siyasi adımı destekleyen Tatar halkının tüm yurtseverlerine, aktivistlere yiyecek götüren, siyasi açları koruyan, moral yükselten ve duyarlı davranan herkese minnettarız. insanlar. Tatar halkı için bu önemli olayı hatırlıyoruz ve asla unutmayacağız!
Cesur yurttaşlarımız Tataristan’ın bağımsızlığı talebiyle sokaklara çıkarak açlık grevi ilan etti. Bütün bunlar cumhuriyetimizin yeni tarihinin bir parçası haline geldi.
Yurttaşlar, sömürge zincirlerini kıralım! Tataristan’ın bağımsızlığı! Özgürlük!
Samimi olarak!